καλύτερα να μασάς...

εφημερίδα Ρήξη, τ.67, Οκτώβριος 2010

Ως γνωστόν, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, κι όποιος τη σφίγγα... σφίγγεται!

το σίχαμα

Βάσει των τελευταίων πορισμάτων των επιστημονικών ερευνών, οι ειδικοί συμφωνούν πως, απ’ όλα τα ζώα της Βουλής, το πλέον σιχαμένο είναι ο Πάγκαλος. Γι’ αυτό και κάθε φορά που σκούζει και πετάει τις εξυπνάδες του, επισύρει την κατακραυγή. Ας σκύψουμε λίγο στο θέμα και ας δούμε τις κοινωνιολογικές και ψυχολογικές συνιστώσες του φαινομένου. Τα βασικά χαρακτηρολογικά στοιχεία που αναδεικνύουν το σίχαμα «Πάγκαλος» μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

ξεπούλησα τη χώρα μου...

α) Κυνικότητα. Το μεγάλο «προσόν» του! «Ο Πάγκαλος τα λέει έξω από τα δόντια!» Ναι, βέβαια. Είναι ειλικρινής –ή μήπως αναίσθητος; Μήπως οι «κακοί» στις ταινίες, που κομπάζουν για τα κατορθώματά τους, είναι ειλικρινείς; Ας εξετάσουμε την περίφημη παραδοχή του «Ρωτάνε που πήγαν τα λεφτά. Μαζί τα φάγαμε, τόσα χρόνια που σας διορίζαμε». Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Ότι οι πολίτες είναι υπεύθυνοι και καλά θα κάνουν να το βουλώσουν. Μόνο που δεν είπε να ζητήσουμε συγγνώμη από τους πολιτικού που παίρνουν μίζες και λαδώνονται… Και βέβαια, ούτε λόγος για την «ταμπακιέρα». Για την οικονομική πολιτική, τις τράπεζες, τις πάσης φύσεως Siemens, τις πάσης φύσεως Goldman Sachs, την ελεύθερη αγορά κλπ κλπ…

...έφαγα...έφαγα...έφαγα...

β) Αυταρέσκεια. Βλέπεις, κάθε φορά που «λέει τα πράγματα με το όνομά τους», δεν κάνει το κόπο να το συνδυάσει και με λίγη αυτοκριτική. Δεν μετανοιώνει, ίσα ίσα το χαίρεται. Όταν είπε «μαζί τα φάγαμε», δεν το είπε απολογητικά. Δεν απολογήθηκε για τον εαυτό του και το συνάφι του. Απλά μοίρασε την ευθύνη του στον λαό. Και το θεωρεί και κατόρθωμα… Το τελευταίο στάδιο αποκτήνωσης της εξουσίας. Καμία αίσθηση ευθύνης, ενοχής, ντροπής. Έχει την εξουσία και τη δύναμη να κάνει ό,τι θέλει. Και το χαίρεται. Και δεν ντρέπεται να το παραδεχθεί. Δεν μπαίνει καν στο κόπο να το κρύψει. Χέστηκε.

...ήμουν το γιουσουφάκι Αμερικανών κι Ευρωπαίων...

γ) Θρασύδειλος. Λάβρος κατά πάντων. Από τις εποχές που δημιουργούσε διπλωματικά επεισόδια με τα νταηλίκια του, μέχρι σήμερα, που εκτοξεύει απειλές όποτε αισθανθεί ότι απειλείται το τσιφλίκι του. Μεγάλα λόγια, σκληρά, χαρακτηρισμοί, αφορισμοί. Και από έργα; Φυσικά τίποτε. Η πολιτική του σταδιοδρομία είναι αυτή ενός πειθήνιου υπαλληλάκου. Που κάνει ότι του πει το αφεντικό, το κόμμα, η πρεσβεία. Σφογγοκωλάριος του ενός και του άλλου. Αλλά στα λόγια… Ποιος άκουσε τον Πάγκαλο και δεν τον φοβήθηκε!

...να' παιρνε κι ο αέρας εκείνες τις σημαίες...

δ) Στον κόσμο του. Γενικευμένο φαινόμενο της εποχής. Οι άνθρωποι που κυβερνάνε αγνοούνε παντελώς τον λαό που κυβερνάνε. Δεν τον βλέπουν, δεν τον ξέρουν, δεν τους νοιάζει. Από παιδιά μεγαλώνουν και ζούνε σε έναν άλλο κόσμο, δικό τους, θυμίζοντας ολίγον από Αντουανέτα και «παντεσπάνι». Όταν λέει «μαζί τα φάγαμε», είναι προφανές ότι δεν απευθύνεται στον άνεργο, ή το γκαρσόνι, ή τον υπάλληλο του 10ωρου και των 600 ευρώ. Είναι προφανές ότι απευθύνεται στον κύκλο του, στους ανθρώπου που συναναστρέφεται, στο Κολωνάκι και την Κηφισιά, τους μόνους ανθρώπους που γνωρίζει και έρχεται σε επαφή. Με λίγα λόγια τα υπόλοιπα σιχάματα με τα οποία συναγελάζεται…

...κι' αυτοί οι μ****ες ακόμη να με λυντσάρουν!!

στην υγειά σας κορόιδα!

Σίγουρα τέτοια στοιχεία εμφανίζονται και σε άλλους πολιτικούς. Κανείς όμως δεν τα έχει όλα μαζί, στον βαθμό και την ένταση ενός Πάγκαλου. Άλλος κρύβεται, άλλος σιωπά, άλλος προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, άλλος είναι απλά καθυστερημένος. Μόνον ο Πάγκαλος δείχνει τέτοιο σαδισμό. Είναι δεδομένο ότι τέτοια συμπεριφορά εμφανίζουν μόνον άνθρωποι ψυχανώμαλοι. Ο Πάγκαλος θα μπορούσε, με τα καμώματά του, να γεμίσει ολόκληρα συνέδρια ψυχολογίας. Αν δεν ήταν πολιτικός θα λέγαμε ότι είναι χαρακτηριστική περίπτωση δυστυχισμένου και κομπλεξικού ανθρώπου, παράδειγμα προς αποφυγήν. Θα λέγαμε ότι είναι, πρώτα απ’όλα, για λύπηση. Αλλά δεν είναι για λύπηση. Γιατί κυβερνάει…

περί φορτηγατζήδων

Το τσίρκο του ηλίθιου Αμερικάνου αποφάσισε, τελικώς, την οριστική ρύθμιση του κλάδου των μεταφορών. Είναι προφανές, ότι στη προσπάθεια εξαφάνισης της μεσαίας τάξης, οι φορτηγατζήδες αποτελούν πρόβλημα. Η κυβέρνηση του ΔΝΤ, βρήκε τη λύση, ώστε, και τους ξένους επιχειρηματίες να ικανοποιήσει, και να μην εξαφανίσει τελείως τους Έλληνες ελεύθερους επαγγελματίες του κλάδου. Οι μεταφορές θα χωριστούν σε δύο κομμάτια:

Οποιοσδήποτε τομέας των Μεταφορών τυγχάνει να είναι κερδοφόρος, περνάει αυτομάτως στην δικαιοδοσία των πολυεθνικών, κατόπιν σχετικής επιδοτήσεως. Τα νέα Φορτηγά υποχρεούνται να φέρουν διακριτικά σημαιάκια του ΔΝΤ.

Φορτηγά του ΔΝΤ μεταφέρουν το καινούριο απόκτημα του Υπ. Προ. Πο. (Υπουργείο Προστασίας του Πολιτικού), το ειδικό «Όχημα Συνετισμού Διαδηλωτών»

Οι ασυνείδητοι φορτηγατζήδες που, κόντρα στο συφέρο της χώρας, θα αρνηθούν να γίνουν υπαλληλάκια των πολυεθνικών, μπορούν να βγάλουν άδεια για φορτηγό ειδικής χρήσεως, με τις εξής αρμοδιότητες:

Α) Μεταφορές Μπάζων.

Οι φορτηγατζήδες κάθε Δήμου θα κάνουν περιπολίες στους δρόμους και θα μαζεύουν όλα τα μπάζα των δημοτών. Στο τέλος της εβδομάδας θα πληρώνονται από το Δήμο με κουπόνια για το τοπικό τυροπιτάδικο.

Δημοτικό φορτηγό μεταφοράς μπάζων

Β) Οικολογικές μεταφορές.

Με τα νέα πράσινα φορτηγά της κυρίας Μπιρμπίλη. Οι άδειες θα είναι τσουχτερές, καθότι τα φορτηγά αυτά δεν καίνε βενζίνη, και έτσι οι κάτοχοί τους δεν συμβάλουν όσο πρέπει στην φοροεισπρακτική προσπάθεια του κράτους.

Το Πράσινο φορτηγό

Γ) Μεταφορά κυβερνητικής προπαγάνδας.

Σε συνεργασία με τα Μ.Μ.Ε., ειδικά φορτηγά θα μεταφέρουν φυλλάδια, αφίσες, dvd με τηλεοπτικές εκπομπές, τον Χατζηνικολάου και άλλα όργανα κυβερνητικής προπαγάνδας. Αντί για χρήματα, οι φορτηγατζήδες θα αποκτούν κάρτα μέλους του Πασόκ και δωρεάν είσοδο στα στούντιο του fame story.

Φορτηγό μεταφοράς προπαγάνδας

Δ) Μεταφορά τουριστών ΔΝΤ.

Με τη χρεωκοπία της χώρας και την έξοδο από το ευρώ, θα μπορούν επιτέλους τα 18χρονα εγγλεζάκια να κάνουν πιο εύκολα τις διακοπές τους στην Ελλάδα. Με αίσθημα ευθύνης, οι φορτηγατζήδες, θα μπορούν, εθελοντικά βέβαια, να φιλοξενούν στα φορτηγά τους τους τουρίστες και να τους δείχνουν την πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία. Βέβαια οι τουρίστες θα μένουν σε all inclusive ξενοδοχεία πολυεθνικών, οπότε δεν θα αφήνουν φράγκο στη χώρα, αλλά… μήπως υπάρχει καλύτερη πληρωμή από τα καλά λόγια ενός δυτικού τουρίστα για τη χώρα μας;

Πατριώτης φορτηγατζής φιλοξενεί αγέλη ευρωπαίων τουριστών

Ε) Μεταφορές εξαθλίωσης

Κάθε φορά που η πολιτική ελίτ και οι επιχειρηματίες του real estate θα βάζουν στο μάτι κάποια περιοχή, οι τοπικοί φορτηγατζήδες θα μπορούν να αναλάβουν την ταχεία μεταφορά εξαθλιωμένων μεταναστών, ώστε να υποβαθμιστεί η περιοχή και να πέσουν οι τιμές των ακινήτων. Στο ενδιάμεσο θα μπορούν να απασχολούνται part-time από δουλεμπόρους, με την απαραίτητη, βέβαια, άδεια από το κράτος.

Φορτηγό μεταφοράς εξαθλίωσης

ΣΤ) Μεταφορά Παγκάλου.

Ο γνωστός γελωτοποιός και Αντιπρόεδρος, κύριος Πάγκαλος, θα αρχίσει τουρνέ σε όλη τη χώρα με την καινούρια του επιθεώρηση «Μαζί τα φάγαμε – αυτά που δουλέψατε», μεταφερόμενος σε καρότσα φορτηγού με ενισχυμένο σασί. Οι κατά τόπους φορτηγατζήδες θα δηλώνουν διαθεσιμότητα για την μεταφορά του Παγκάλου από χωριό σε χωριό.

ΤΡ.Ο.Μ.ΠΑ. (ΤΡοχοφόρο Όχημα Μεταφοράς ΠΑγκάλου)

πασοκισμός

Η νόσος του πασοκισμού

Στάδια, συμπτώματα, πρόληψις

Η νόσος του πασοκισμού (σηψαιμική πασοκίασις η ανωφελής), έχει λάβει εις την χώραν μας εκρηκτικάς διαστάσεις και θεωρείται από τους ειδικούς «πανδημία» υψίστου κινδύνου. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα συμπτώματα και τις βαθμίδες της νόσου, προκειμένου να συμβάλλουμε εις την ορθήν ενημέρωσην των πολιτών. Η νόσος διέρχεται πέντε στάδια, πριν μολύνει ολοκληρωτικά τον οργανισμόν:

α) ο συνοδοιπόρος

Τα πρώτα συμπτώματα της νόσου γίνονται δυσκόλως αντιληπτά. Συνήθως εκδηλώνονται κατά την διάρκειαν της τηλοψίας και χαρακτηρίζονται από κατάρρευση του πνευματικού ανοσοποιητικού συστήματος. Ο ασθενής εμφανίζει ιδιαίτερη παθητικότητα εις τας τηλεοπτικάς εκπομπάς και συνηθίζει να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα όσα βλέπει και ακούει. Είναι αφηρημένος και παρουσιάζει κενά στον ειρμό και την σκέψη του.

Ευδοκιμεί: διάσπαρτη στο σύνολο του πληθυσμού

Αντιμετώπισις: Συνίσταται απομάκρυνσις εκ της νοσογόνου τηλεοράσεως και παρότρυνσις ενασχολήσεως με δημιουργικάς ασχολίας (ψάρεμα, μαγείρεμα, πλέξιμο κλπ)

πασοκόπληκτος στα πρώτα στάδια της νόσου.

β) ο ψηφοφόρος

Η μετάβαση στο δεύτερο στάδιο σημαδεύεται από το απονενοημένο διάβημα της ρίψεως του ανόσιου ψηφοδελτίου στην κάλπη. Πράξις απελπισίας ή ευίθιας, έχει ως αποτέλεσμα την απρόσκοπτη επέλαση της νόσου στον οργανισμό. Αρχίζει να αλλάζει η συμπεριφορά του ασθενούς. Παρατηρείται ηττοπάθεια, έλλειψη ζωτικότητας, απάθεια. Πράγματα που μέχρι τότε θα τον εξαγρίωναν, τώρα περνάνε χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Πρώτα συμπτώματα αφασίας.

Ευδοκιμεί: εις άνεργους και μέλη του ευρύτερου δημόσιου τομέα

Αντιμετώπισις: Συνίσταται ολιγόμηνη αποχή από πάσα πολιτική πράξη και επαφή με ψυχολόγο.

πασοκόπληκτος κατά τη διάρκεια του εγκλήματος. Είναι φανερές οι ενοχές που νιώθει...

γ) το μέλος

Στο στάδιο αυτό η κατάστασις του ασθενούς χειροτερεύει, αλλά είναι ακόμη αναστρέψιμη. Κύριο σύμπτωμα η απώλεια της κοινής λογικής. Ο ασθενής λέει διαρκώς ασυναρτησίες και δυσκολεύεται να προτάξει λογικά επιχειρήματα. Είναι ευέξαπτος, απότομος και, παράλληλα, αποκτά μια ιδιαίτερη αδυναμία σε άχρηστα είδη πολυτελείας.

Ευδοκιμεί: σε προμηθευτές του δημοσίου και μέλη του ευρύτερου εργοληπτικού τομέα

Αντιμετώπισις: Απαιτείται συνεχής παρακολούθησις και συνεδρίες με ψυχολόγο. Χρήσιμη και η αλλαγή επαγγέλματος.

πασοκόπληκτος σε προχωρημένο στάδιο. Απολαμβάνει το πρώτο του κότερο

δ) ο δάσκαλος

Η νόσος, πλέον, καθίσταται ανίατος. Ο ασθενής αντιλαμβάνεται την κατάστασή του, αλλά την αντιμετωπίζει ως προτέρημα. Φροντίζει, λοιπόν, να επιδεικνύει την πασοκίασή του και να επιδιώκει την εξάπλωσή της. Παρατηρείται συχνή λογοδιάρροια (με περιεχόμενο αντίστοιχο της κοινής διάρροιας), φαντασίωση μεγαλείου (illusions of the grandeur) και ολοένα αυξανόμενη δυσκολία επαφής και επικοινωνίας με το περιβάλλον. Στο στάδιο αυτό του κοινωνικού αυτισμού, ο ασθενής βρίσκεται, πλέον, στον κόσμο του (συνήθως κάπου μεταξύ Πολιτείας, Κεφαλαρίου και Εκάλης).

Ευδοκιμεί: σε πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές

Αντιμετώπισις: Η κατάστασις χαρακτηρίζεται, πλέον, κλινική και συνίσταται ο εγκλεισμός.

πασοκόπληκτος αστέρας ετοιμάζεται να μας πείσει για τα καλά της αρρώστειας του

ε) ο κουμπάρος

Ευτυχώς, στο τελικό στάδιο της νόσου, φθάνουν λίγοι ασθενείς, αν και τα ποσοστά διαρκώς αυξάνονται. Στο στάδιο αυτό ο ασθενής τελεί σε πλήρη αφασία. Χάνει κάθε αίσθηση ευθύνης, δικαίου, ηθικής και ενοχής και επιστρέφει στο ψυχολογικό επίπεδο της βρεφικής ηλικίας. Αντιλαμβάνεται το περιβάλλον μόνο με επίκεντρο τον εαυτό του και ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την εξυπηρέτηση ζωωδών ενστίκτων και την ικανοποίηση των βιολογικών του αναγκών (κυρίως στοματικών και πρωκτικών). Η επικοινωνία είναι αδύνατη. Χαρακτηρίζεται από αυξημένη ματαιοδοξία, φθόνο και απληστία.

Ευδοκιμεί: σε πολιτικούς, εκδότες και μεγαλοεπιχειρηματίες

Αντιμετώπισις: Απαραίτητος ο ισόβιος εγκλεισμός και η καθήλωσις. Συνίσταται η χρήσις ηλεκτροσόκ.

διαπλεκόμενοι πασοκόπληκτοι, στο τελικό στάδιο πασοκίασης

Πρόληψις

Η πασοκίασις αποτελεί μια επιδημία που απειλεί τον καθένα. Πέρα από τα επιμέρους συμπτώματα και τις μεθόδους αντιμετωπίσεως, απαιτείται πρόληψις στο σύνολο του πληθυσμού και από νεαρή ηλικία. Ο καλύτερος τρόπος προστασίας από την νόσον είναι η αποφυγή κάθε βλαπτικής ενεργείας και σκέψεως που ξέρουμε ότι είναι πιθανόν να μετανιώσουμε. Πρέπει, δηλαδή, να αποφεύγουμε την πράξιν εκείνην, την οποίαν ο λαός ορίζει με την γνωστήν αγοραίαν έκφρασην. Προσέξατε ιδιαιτέρως τους νέους! Είναι επιρρεπείς εις την άσεμνον αυτήν πράξιν. Πρέπει να τους αποτρέψετε από την συνεχήν τέλεσήν της!

οι φίλοι μας, τα ζώα #3

οι φίλοι μας, τα ζώα #2

όξωωω!

όξω Τζέφρυ απ΄τη παράγκα!

Σύ.Φιλ.Α.

Που είναι ο Σύριζα, οέο;

Περίεργο το φαινόμενο, η κοινωνία να καταρρέει, η οικονομία να διαλύεται, η χώρα να γίνεται έρμαιο των τραπεζών, ο λαός να εξοργίζεται, η απελπισία να φουντώνει και η Αριστερά να… πατώνει!

Μα πως; Αυτοί οι υπερεπαναστάτες; αυτοί οι υπερευαίσθητοι; Αντί να εκτιναχθούν στα ύψη και να βγουν μπροστάρηδες στους λαϊκούς αγώνες που φαντασιώνονται, βρίσκονται ένα βήμα πριν τη διάλυση!

Ε, μεταξύ μας, είναι λογικό. Πως είναι δυνατόν να εκπροσωπήσει τον λαό ένας χώρος που μισεί, απεχθάνεται, χλευάζει, πρώτα και κύρια, αυτόν τον ίδιο το λαό; Τι περιμένανε, δηλαδή, όλοι αυτοί οι φραγκοπασαλειμένοι πεπολυπολιτισμένοι εστέτ αργόσχολοι; Ότι με την κρίση, ο ελληνικός λαός, που τόσο σιχαίνονται, ο άξεστος, χωριάτης, απολίτιστος, Ελληνάρας, θα στραφεί σε αυτούς;

Αλέξης Τσίπρας, συνεχίζοντας την παράδοση των life style ηγετών-βιτρίνα του φιλελευθερισμού (από τον Ρόναλντ Ρήγκαν, μέχρι την Σεγκολέν Ρουαγιάλ και την… Τσιτσιολίνα). Εδώ από παλιά συνέντευξή του στο Schooligans, το περιοδικό του οργανισμού Λαμπράκη, για την προώθηση του νεανικού ναρκισσισμού και αυτισμού.

Ίσα ίσα, είναι τα πρώτα θύματα της κρίσης. Γιατί παύουν, πλέον, να έχουν πέραση οι ιδεοληψίες τους. Και φαίνεται, ξεκάθαρα, ότι όλα τα ιδεολογήματα που υπηρετούσε αυτός ο χώρος, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ιδεολογική επικάλυψη του οικονομικού συστήματος που φέρνει τη χώρα στη διάλυση.:

Παγκοσμιοποίηση και πολυπολιτισμός.

Η ελεύθερη αγορά και η ελευθερία μετακίνησης (εκούσιας ή βίαιης) εργατικού δυναμικού, προϋποθέτει και την αντίστοιχη κουλτούρα. Της «ανοχής», των «ανοιχτών συνόρων», του «παγκόσμιου χωριού». Θέλει ανθρώπους χωρίς ρίζες, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς καμία απολύτως ταυτότητα. Ανέστιους κοσμοπολίτες εαυτούληδες. Η υποταγή του έθνους-κράτους σε υπερεθνικούς οργανισμούς (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, ΕΕ, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κλπ) χρειάζεται τις ανάλογες Μ.Κ.Ο. (Μη Κοινωφελείς Οργανώσεις) και τα σύγχρονα δόγματα του υστερικού «αντιεθνικισμού» και του υποκριτικού «αντιρατσισμού». Η διάλυση της κοινωνικής συνοχής και ο «εξαμερικανισμός» της χώρας απαιτεί μία πνευματική ελίτ απόλυτα εναρμονισμένη με το πνεύμα της πεφωτισμένης Δύσης. Μία ελίτ που αγνοεί, και γι’αυτό και σιχαίνεται, οτιδήποτε ελληνικό. Οτιδήποτε ντόπιο. Που αντιλαμβάνεται τον όρο πατρίδα είτε ως δείγμα φασιστικής νοοτροπίας, είτε ως ένα έθνικ, φολκλορικό ντεκόρ, του στυλ «οι κουζίνες των λαώνε».

Το σούργελο Γρηγόρης Ψαριανός, στη Ferrari του. Χαρακτηριστικός τύπος ντενεκέ της σύγχρονης Αριστεράς. Ο άνθρωπος που έγινε βουλευτής με μοναδικό του προσόν, το ότι έβγαινε στο ραδιόφωνο και μιλούσε σα δωδεκάχρονο που έμαθε τις πρώτες του κακές λεξούλες…

Γι’αυτό και βλέπεις ακραιφνείς νεοφιλελεύθερους, τύπου Μάνου και Ανδριανόπουλου, να συνομιλούν τόσο εύκολα με την «ριζοσπαστική» Αριστερά.

Και αμερικανολάγνους «διανοούμενους», τύπου Μίχα ή Δήμου, να βρίσκουν καταφύγιο στον χώρο αυτό. Το κομματίδιο-θινκτανκ «Δράση» είναι ενδεικτικό της συμπόρευσης αυτής, μιας και συγκεντρώνει αρκετά μπουμπούκια του αριστεροδεξιού νεοφιλελεύθερου προοδευτισμού…

Έτσι διαμορφώνονται οι δύο πόλοι του συστήματος, σοφά διαχωρισμένοι, ώστε να ανταποκρίνονται στις ευαισθησίες των πολιτών, εθνικές οι μεν, κοινωνικές οι δε, και παράλληλα να διατηρούν την ψευδαίσθηση της «επιλογής» και της «δημοκρατίας». Από τη μία η «συντηρητική» Δεξιά, να υπηρετεί το οικονομικό σύστημα, βδελυσσόμενη, παράλληλα, την ιδεολογία του. Και από την άλλη η «προοδευτική» Αριστερά, να υπηρετεί την ιδεολογία αυτή, βδελυσσόμενη, παράλληλα, το οικονομικό σύστημα που την δημιουργεί… Ιδανικός συνδυασμός για έναν τεχνητό διχασμό της κοινωνίας.

Γι’αυτό και το Πασόκ είναι ο απόλυτος εκπρόσωπος του συστήματος αυτού. Γιατί συνδυάζει και τα δύο. Φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και πολυπολιτισμός πακέτο!

2 σε 1!

Ο εφιάλτης κάθε πολιτισμένου, ευαισθητούλη αναρχοαριστερού: Ένα μάτσο άξεστοι άντρες, ιθαγενείς χωριάτες, να παρελαύνουν φορώντας στρατιωτικά ρούχα και κρατώντας όπλα και τη σημαία της πατρίδας τους.

Μα, θα μου πεις, αν τους βγάλεις αυτούς, τι θα μείνει; Οι νοσταλγοί του Στάλιν, από τη μία, και της Χούντας, από την άλλη; Η μόνη απάντηση στον φιλελευθερισμό, δηλαδή, είναι ο ολοκληρωτισμός; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Ναι, έτσι είναι. Γι’ αυτό και η οργή του κόσμου δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από κάποιο πολιτικό χώρο. Βλέπουμε με τρόμο και οργή το σύστημα να δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και, παράλληλα, απογοητευόμαστε όταν αντικρίζουμε τις εναλλακτικές λύσεις. Γιατί είναι όλοι τους ξοφλημένοι.

Υπάρχει διέξοδος; Ναι, υπάρχει. Και θα φανεί πιο καθαρά, όσο περνάει ο καιρός και τα κατεστημένα ιδεολογήματα, της μίας ή της άλλης πλευράς, θα καταρρέουν. Όσο βαθαίνει η κρίση και η απογοήτευση θα αρχίσουμε και πάλι να πιάνουμε το πραγματικό νόημα των λέξεων «Λαός» και «Πατρίδα». Και θα κληθούμε να επιλέξουμε δρόμο. Ή θα ακολουθήσουμε το δρόμο του ατομισμού και του μηδενισμού, του μίσους και του συμφέροντος, οπότε θα οδηγηθούμε σε έναν πόλεμο «όλων εναντίον όλων», σε έναν κοινωνικό εμφύλιο –τελευταία ελπίδα επιβίωσης του συστήματος. Ή θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της παράδοσής μας, της αντίστασης και της αλληλεγγύης, του πατριωτισμού και της αξιοπρέπειας, οπότε και θα μπορέσουμε, επιτέλους, να φτιάξουμε κάτι καινούριο. Κάτι δικό μας. Κάτι σωστό.

Ρομαντισμός;

Ναι!

«Όσο είν' ό κλέφτης ζωντανός, πασά δέν προσκυνάει
κι άν πέσει το κεφάλι του, δεν μπαίνει στο ταγάρι.
Το παίρνουν οι σταυραετοί να θρέψουν τα παιδιά τους
να κάνουν πήχυ το φτερό και πιθαμή το νύχι.»

αντιμεταμοντερνισμοί 9

Ο αθλητισμός στην υπηρεσία της πολιτικής, ή αλλιώς ένα απαραίτητο εργαλείο για την οικοδόμηση του 4ου δρόμου του μεταμοντέρνου, νεοφιλελεύθερου, μπανανιότροπου, δουλόφρονου, ολίγον σοσιαλισμού. Στα πλαίσια του σεμιναρίου (γουόρκ-γκρουπ) «Πώς να πουλήσεις τη χώρα σου, διατηρώντας το χαμόγελο και την ψυχολογία ενός πλασιέ», η Σοσιαλιστική Διεθνής Α.Ε. παρουσιάζει το νέο πρόγραμμα επιμόρφωσης διευθυντικών στελεχών. Η «σοσιαλιστική γυμναστική» απευθύνεται σε πολιτικούς που θεωρούν ότι η παραδοσιακή πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ δεν επαρκεί για την αποτελεσματική διαφημιστική προώθηση ενός σοσιαλιστή ηγέτη. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα ακόλουθα αθλήματα:

Η ποδηλασία τονίζει το προφίλ του έξυπνου ηγέτη, που ξέρει να κρατάει την ισσοροπία του και να στέκει ορθός παρά τις εκάστοτε αντιξοότητες. Ο καλός ποδηλάτης είναι προπάντων εύστροφος - καταφέρνει να ξεπερνάει κάθε αναποδιά, διατηρώντας παράλληλα την πορεία του. Εκτός, βέβαια, κι αν του βγει η αλυσίδα...

Το κολύμπι ανοίγει το στέρνο, φουσκώνει το στήθος και κάνει γερές πλάτες. Αυξάνει δηλαδή την αρρενωπότητα (μασκουλίνιτι) του ηγέτη. Παράλληλα, η συχνή εμφάνιση με κολυμβητικό σκουφάκι προετοιμάζει την κοινή γνώμη για την σταδιακή υιοθέτιση και άλλων χαριτωμένων καπέλων, όπως φέσι, κιπά κ.λπ...

Το κανώ κάνει γερά μπράτσα, κάνοντας τον ηγέτη να φαίνεται αρκετά δυνατός ώστε να σηκώσει τα βάρη της πολιτικής. Επίσης, η πολύωρη κωπηλασία περνάει το μήνυμα ότι ο ηγέτης είναι ένας έμπειρος καπετάνιος που ξέρει να προσανατολίζεται και να βρίσκει τον δρόμο του μέσα στις φουρτούνες της πολιτικής. Αρκεί, βέβαια, να μη χαθεί...

Σε περίπτωση που το πόπολο συνειδητοποιήσει την εκποίηση της χώρας του και αντιδράσει, ο ηγέτης θα πρέπει να διαθέτει μία ακόμη αρετή: γερά πόδια! Με το τζόγκινγκ μαθαίνει ο πολιτικός να διαφεύγει με ταχύτητα από κάθε δυσάρεστο συναπάντημα. Όπως λέει και ο λαός: Του φευγάτου η Μάργκαρετ δεν έκλαψε ποτέ...

περιοδικό Άρδην, τ.81, Σεπτέμβριος 2010

οι φίλοι μας τα ζώα #1

Αλλαξοφιλίες

εφημερίδα Ρήξη, τ.66, Σεπτέμβριος 2010

Ο Κίσινγκερ των Βαλκανίων, ο Μακιαβέλλι του 21ου αιώνα, ο Μέτερνιχ της Ελλάδας, ο διπλωματικός Κολοσσός Jeffrey Chad Papadreou, ελίσσεται ανάμεσα στα θηρία, κάνοντας τολμηρά ανοίγματα, ρεαλιστικές συμμαχίες και δυναμικές παρεμβάσεις, φέρνοντας τα πάνω κάτω στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα!

Αφήνει πίσω την κομπλεξική ψωροκώσταινα και αναβαθμίζει τη χώρα σε σημαντικό εταίρο των μεγαθηρίων της περιοχής. Και οι αγνώμονες Έλληνες τον φτύνουν...
Ντροπή σας!!!

γκαλερί «η Χάλκη»

«Ιχνηλατώντας την Κωνσταντινούπολη» τιτλοφορείται το νέο επεισόδιο στη συνεργασία της ελληνικής και της τουρκικής καλλιτεχνικής κοινότητας, συνεχίζοντας μια μακρά σειρά από επιτυχημένες συναυλίες, παραστάσεις, γκαλά μόδας και σαπουνόπερες. Πρόκειται για μία έκθεση εικαστικών έργων 101 Ελλήνων καλλιτεχνών, που εγκαινιάστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και φιλοξενείται στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το Σισμανόγλειο Mέγαρο της Κωνσταντινούπολης. Τον Οκτώβριο θα φιλοξενηθεί στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Η βραδιά των εγκαινίων έκλεισε με κοκτέιλ στο προαύλιο της Σχολής. (Ο νέος ρόλος της Θεολογικής Σχολής, ως αίθουσας εκδηλώσεων, ενισχύεται ακόμη περισσότερο, καθώς έχει προγραμματιστεί για τις 18 Σεπτεμβρίου συναυλία με τους Ευανθία Ρεμπούτσικα, Σιχάν Οκάν και Ντιλέκ Κοτς.)

Tην έκθεση οργάνωσε η εταιρεία παραγωγής οπτικοακουστικών έργων White Fox και επιμελήθηκε η Ίρις Κρητικού. Πραγματοποιείται στα πλαίσια ανακήρυξης της Κωνσταντινούπολης ως «πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης» και το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού επέλεξε αυτή την έκθεση για να «ιχνηλατήσει» το παρελθόν της Τουρκίας. (Το παρόν και το μέλλον το ιχνηλατούν, προς το παρόν, τα F-16 της τουρκικής αεροπορίας.)

Πίνακας του Σάββα Γεωργιάδη από την έκθεση. Ανήκει στη Σχολή του νεοθωμανικού υπερρεαλισμού. Πληροφορίες φέρουν τον ζωγράφο να χρησιμοποίησε ως μοντέλο τον Τζέφρυ...

Το κοσμικό αυτό γεγονός προβλήθηκε, επίσης, και ως «φιέστα» για τη φημολογούμενη μελλοντική επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ένα γεγονός σύμφωνο με τις επιταγές των Η.Π.Α., καθώς ο εξευτελισμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Τουρκία έχει ξεπεράσει τα ανεκτά, για αυτές, επίπεδα. (Περαιτέρω υποβάθμιση θα ισχυροποιήσει, αναπόφευκτα, το Πατριαρχείο της Μόσχας.) Πάντως, συνθέτει, μαζί με άλλα γεγονότα, όπως η λειτουργία στον περίβολο της Παναγίας Σουμελά, το κατάλληλο πολιτιστικό υπόστρωμα για τη συνέχιση της «πολιτικής των ζεϊμπέκικων», γνωστής και ως «πολιτικής των κουμπαριών» (ανάλογα με την κομματική προτίμηση).

άλλος ένας «κρύος» πίνακας από την έκθεση, του Χαράλαμπου Δερμάτη.

Στα εγκαίνια, ο Παύλος Γερουλάνος μίλησε «για τη δύναμη της δημιουργίας της πίστης και την προαναγγελία νέων εποχών, που θα μας κάνουν όλους, Έλληνες και Τούρκους, να αισθανθούμε υπερήφανοι», ενώ ενθουσιασμένος δήλωσε ο συμμετέχων ζωγράφος Αλέκος Φασιανός: «Η Τέχνη είναι ο μοναδικός τρόπος για να έρθουν κοντά οι δύο λαοί. Μόνο όταν θα χτίσουνµμια ανιδιοτελή πνευματική σχέση θα καταφέρουν να έχουν και υλική σχέση. Όταν υπάρχει εχθρική στάση, σημαίνει πως δεν υπάρχει πνευματικός σύνδεσμος». Για τον Νικήτα Κακλαμάνη, «η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί γεγονός ιστορικής σημασίας και αποδεικνύει περίτρανα ότι εκεί, όπου η επίσημη διπλωματία πολλές φορές αποτυγχάνει, η διπλωματία των πόλεων (sic) θριαμβεύει». Στο ίδιο πνεύμα, η Αυγή (5 Αυγούστου) έσπευσε να πανηγυρίσει, καθώς «αυτό που δεν κατόρθωσε επί χρόνια η διπλωματία και η πολιτική, το κατορθώνει, ως φαίνεται, η τέχνη», ανυποψίαστη ίσως, ότι η τέχνη καλείται ουσιαστικά, να επικυρώσει και να συνεπικουρήσει αυτά τα ίδια τα «κατορθώματα» της διπλωματίας και της πολιτικής…

Ως γνωστόν, τα πολιτιστικά «events» αποτελούν βασικό πυλώνα άσκησης της λεγόμενης «soft power» (για να χρησιμοποιήσουμε και έναν όρο της μόδας), της πολιτικής, δηλαδή, που εκπληρώνει τους στόχους της όχι μέσω της υποταγής και της βίας (hard power), αλλά μέσω της συνεργασίας και της εθελοδουλείας. Η «πολιτιστική διπλωματία», τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι Μ.Κ.Ο. (Μη Κοινωφελείς Οργανώσεις) και οι εμπορικοί αντιπρόσωποι συμπληρώνουν τα τεθωρακισμένα και τα αεριωθούμενα στην πολιτική φαρέτρα.

Οι Αμερικάνοι είναι πρωτοπόροι στον «πολιτιστικό ιμπεριαλισμό». Στη φωτογραφία, το στάδιο baseball της Χιροσίμα

Ως Έλληνες, έχουμε δεχθεί πυκνά συχνά τις «ευεργεσίες» της πολιτιστικής διπλωματίας. Μπορούμε να αναφέρουμε, χαρακτηριστικά, ότι η Ελλάδα υπήρξε μία από τις πρώτες χώρες, παγκοσμίως, όπου δραστηριοποιήθηκε το Βρετανικό Συμβούλιο, ήδη από το 1939. Υπήρξαμε από παλιά χώρος υποδοχής πάσης φύσεως ευαγών ιδρυμάτων που προωθούν τη φιλία και την συνεργασία των λαών, βάσει, βέβαια, των συμφερόντων των ισχυρών. Έτσι, λοιπόν, τέτοιες «επιθέσεις φιλίας» από τη γείτονα δεν εκπλήσσουν κανέναν. (Σίγουρα δεν εκπλήσσουν την πολιτική, οικονομική και πνευματική ελίτ, που τις αποδέχεται και τις ευνοεί.)Οι εποχές των Τούρκων στρατοκρατών και πραξικοπηματιών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι εκκολαπτόμενες (ή κατά φαντασίαν) Μεγάλες Δυνάμεις οφείλουν να προκρίνουν τη χρήση της «soft power». Επικεντρώνονται στην οικονομική και πνευματική διείσδυση, την «πολιτιστική διπλωματία» και την πάσης φύσεως συνεκμετάλλευση (των δικών μας, όχι των δικών τους- μην μπερδεύεστε). Ο στρατός χρειάζεται μόνον ως έσχατη λύση. Σκοπός του είναι πλέον, ο εκβιασμός, οι «ειρηνευτικές» αποστολές, η επίδειξη δύναμης, και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις αμετανόητων λαών (όπως ο κουρδικός ή ο κυπριακός) καταφεύγει στον παραδοσιακό τραμπουκισμό. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν στρατιές από «ρεαλιστές» πολιτικούς, «ανεξάρτητους» δημοσιογράφους, «προοδευτικούς» καθηγητές, «ευαισθητοποιημένους» επιχειρηματίες και «ψυχοπονιάρηδες» καλλιτέχνες…

και κάποιοι Τούρκοι που δεν αναμένεται να παρευρεθούν στην έκθεση...

Αν η συμφιλίωση των δύο λαών περνάει μέσα από την υποταγή των Ελλήνων στις αυτοκρατορικές ονειρώξεις της Άγκυρας, τότε, ναι, μπορούμε να πούμε ότι ο κόπος τόσων τραγουδιστών, ζωγράφων και μόδιστρων δεν πήγε χαμένος.

Αν, όμως, η συμφιλίωση περνάει μέσα από τον σεβασμό και τη δικαίωση (νεκρών και ζωντανών) και μέσα από την εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, τότε οι καλλιτέχνες αυτοί βρίσκονται, άθελά (;) τους, στην υπηρεσία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Εξυπηρετούν μία εξουσία, πολιτική και στρατιωτική, που λίγο ενδιαφέρον φαίνεται να δείχνει για τα χρώματα και τα πινέλα τους…

εφημερίδα Ρήξη, τ.66, Σεπτέμβριος 2010

deal «βόμβα» στα Μ.Μ.Ε.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, την περασμένη εβδομάδα έκλεισε ένα επιχειρηματικό deal που θα ταράξει τα νερά στο χώρο των Μ.Μ.Ε.
Όπως μεταδίδουν και τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, επήλθε τελικώς συμφωνία ανάμεσα στους δύο διάσημους σκύλους της δημοσιογραφίας.

Ο Σαββάκης Παλαιολόγος, ο Τρίτος, εκδότης της εφημερίδας «Ένωσις» της Λευκωσίας, υπέγραψε συμφωνία με τον Eddie «Φριξ» Ξυλοπετρίδη, απόστρατο Επιλοχία και μεγαλοστέλεχος του μπλογκ «Ξύλα Πέτρες», ο οποίος και θα διατηρεί από δω και πέρα μόνιμη στήλη στην «Ένωση».

Ο Σαββάκης, λίγο προ της υπογραφής της ιστορικής συμφωνίας

Ο Eddie, σε παλαιότερη φωτογραφία του, λίγο προ της αποστρατείας του

Η στήλη, που ονομάζεται «Ελλαδικά Νέα», εγκαινιάστηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου, με την δημοσιογραφική κάλυψη του τορπιλισμού του καταδρομικού «Πασόκ», τον 15αύγουστο, στην Πάρο, από αγνώστου ταυτότητος υποβρύχιο.


Τα νέα αυτά φέρνουν τα πάνω κάτω στο χώρο, καθώς δημιουργείται ένας νέος δημοσιογραφικός άξονας Αθήνας-Λευκωσίας, με πολλές προεκτάσεις στην λεγόμενη «διπλωματία των σκύλων» (γνωστής και ως «διπλωματίας των σσσιύλλλων»)

Την «Ένωση» μπορείτε να τη διαβάσετε ονλάιν, στον διαδικτυακό της χώρο, ΕΔΩ