επ' ευκαιρία της εθνικής επετείου

Εκεί που πριν υπήρχε μια σημαία, σήμερα υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο.

Εκεί που υπήρχε μια ιστορία, σήμερα υπάρχει ένα φασφουντάδικο.

Εκεί που άνθιζαν λουλούδια, σήμερα υπάρχει ένας έρημος τόπος.

Εκεί που υπήρχε μνήμη, σήμερα υπάρχει λήθη.

Στη θέση της δικαιοσύνης, ελεημοσύνη.

Στη θέση της Πατρίδας, ένας σωρός ερείπια.

Στη θέση της μνήμης, το άμεσο και το εφήμερο.

Στη θέση της ελευθερίας, ένας τάφος.

Στη θέση της δημοκρατίας, ένα διαφημιστικό σποτ.

Στη θέση της πραγματικότητας, οι αριθμοί.

Αυτοί, οι από πάνω, μας λένε: αυτό είναι το μέλλον που σας υποσχόμαστε. Απολαύστε το. Αυτό μας λένε και ψεύδονται. Αυτό το μέλλον μοιάζει πολύ με το παρελθόν.Κι αν κοιτάξουμε με προσοχή, ίσως δούμε ότι οι από πάνω είναι οι ίδιοι με χτες. Αυτοί που, όπως και χτες, μας ζητάνε σήμερα υπομονή, ωριμότητα, λογική, παραίτηση και παράδοση. Αυτά τα έχουμε ήδη δει και τα έχουμε ακούσει και πριν.

Σήμερα, ο νέος και σύνθετος μανδύας με τον οποίο ντύνεται η βία των κερδών για τους λίγους εις βάρος των πολλών, φέρνει στο προσκήνιο έναν πραγματικό παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα.

Ολόκληρα έθνη ρημάζονται.

Εδάφη κατακτούνται.

Επανακαθορίζεται η παγκόσμια γεωγραφία.

Γκρεμίζονται τα τείχη για τα χρήματα κι ορθώνονται για τους λαούς.

Οι ιστορικές κουλτούρες των λαών μας, πρόκειται να αντικατασταθούν από επιπόλαιες ελαφρότητες.

Σε μερικές χώρες, αντί για εθνικές κυβερνήσεις υπάρχουν τοπικές διοικήσεις.

Ξεπουλιούνται οι φυσικοί πόροι, η γη, η ιστορία. Και πάνω στις οροσειρές που διατρέχουν κι ενώνουν τη Λατινική Αμερική, από το Μπράβο στο Βορρά, μέχρι τη Γη του Πυρός, θέλουν να βάλουν μια πινακίδα που να ανακοινώνει και να απειλεί: Πωλείται.

αποσπάσματα από το πρόσφατο μήνυμα του Υποδιοικητή Μάρκος στον λαό της Χιλής

πηγή

Νισάφι!

«Δώστε μας αύξηση στο μισθό» φωνάζουν οι συνδικαλιστές της Αριστεράς, με το ΚΚΕ να πλειοδοτεί: «Κατώτατος μισθός 1400 ευρώ». «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» συμπληρώνουν οι «μαύροι», συνθέτοντας τον καμβά των αιτημάτων του… πρωτοπόρου κομματιού του ελληνικού λαού. Την ώρα που η χώρα καταστρέφεται, κάθε συντεχνία, πολιτικός χώρος, μαγαζί και παραμάγαζο εξακολουθεί να ασχολείται με τις φαντασιώσεις και τα φετίχ που καλλιέργησε σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, δίνοντας λίγη ή καθόλου σημασία στο τι γίνεται εδώ κάτω, στον πλανήτη Γη. Μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό συνθημάτων, στη μέση της πλατείας Συντάγματος, ένα μοναχικό πλακάτ (υποθέτω κάποιου «κοιμισμένου, Ελληνάρα, απολίτικου πρόβατου») βρισκόταν εκατό χρόνια μπροστά από όλα τα υπόλοιπα πανώ, συνθήματα και αιτήματα: «Θεέ μου, βοήθησε να μην φαγωθούμε μεταξύ μας».

Έξι μήνες πριν, τον Μάιο, ο πόλεμος όλων εναντίον όλων ήταν προ των πυλών. Επεισόδια στη πορεία, ανοιγμένα κεφάλια από τα ΜΑΤ, δολοφονία οικογενειάρχη για μία κάμερα, πογκρόμ Χρυσαυγιτών, μολότοφ στο Α.Τ. Εξαρχείων και τη λαϊκή αγορά. Οι διάφοροι πολιτικοί χώροι είχαν καταλήξει: εμφύλιος. Έναν μήνα μετά, στις πλατείες της χώρας, ο ελληνικός λαός αποφάσισε το ανάποδο. Οι ερασιτέχνες αγανακτισμένοι είχαν διαφορετική άποψη από τους επαγγελματίες. Γι’ αυτό και οι τελευταίοι, σε μεγάλο βαθμό, σνομπάρανε και ειρωνεύτηκαν το κίνημα το πλατειών ή συμμετείχαν με… βαριά καρδιά. Οι αγανακτισμένοι δεν επέμεναν στον ειρηνικό χαρακτήρα του κινήματός τους επειδή έχουν λουλουδάτες αυταπάτες ή επειδή είναι φοβιτσιάρηδες (όπως αυτάρεσκα πιστεύουν ορισμένοι ματσό Σταλόνε της Αριστεράς). Απλώς ο λαός συνειδητοποιεί ότι το τελευταίο οχυρό του συστήματος είναι να ξεσπάσει ένας κοινωνικός πόλεμος όλων εναντίον όλων. Και αποφάσισε για πρώτη φορά να διαδηλώσει με τον δικό του τρόπο, χωρίς να αφήσει –όπως στο παρελθόν– τον έναν ή τον άλλο εργολάβο της επανάστασης να χαντακώσει το κίνημά του.

.

Σήμερα, καθώς το καθεστώς Πασόκ καταρρέει, καταστρέφοντας παράλληλα ολόκληρη τη χώρα, το κίνημα των πλατειών έχει κλείσει τον κύκλο του. Η κατάθλιψη έχει επιστρέψει και ο κόσμος αναζητεί και πάλι μορφές και τρόπους οργάνωσης της οργής του. Δύσκολο, καθώς βαδίζει στα τυφλά: Οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην οργάνωση του λαού –διανοούμενοι, πολιτικοί, κόμματα, συνδικάτα, «πρωτοπορίες»– τον έχουν κατ’ επανάληψη προδώσει και εξαπατήσει. Όσο περνάει ο καιρός και ο λαός συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχουν μαγικά κουμπιά και από μηχανής Θεοί, καταλήγει στην μόνη πρόταση για μια καλύτερη κοινωνία: Πρέπει να το πάρει πάνω του. Πρέπει να αφήσει τις αυταπάτες της μεσολάβησης και να χτίσει ο ίδιος το (όποιο) καινούριο. Και πάλι εμφανίζονται ως αυτόκλητοι σωτήρες οι επαγγελματίες, με την δική τους αντιπρόταση – την μόνη που έχουν: εμφύλιος.

Χθες, μέλη της πρωτοπορίας του Περισσού και μέλη της πρωτοπορίας των Εξαρχείων συγκρούστηκαν, διεκδικώντας αμφότεροι το δικαίωμα στο… νταβατζηλίκι της λαϊκής αγανάκτησης. Και οι μεν και οι δε απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι βρίσκονται σε άλλο κόσμο. Απολιθώματα της Μεταπολίτευσης που δεν συνειδητοποιούν ότι το ποτάμι τους έχει προσπεράσει. Όπως θα’ λεγε και ο Γιωργάκης, η Αριστερά στην Ελλάδα «ή θα αλλάξει ή θα βουλιάξει». Και το καθαρό μυαλό δεν είναι συχνό προσόν αυτών των χώρων. Και η φύση απεχθάνεται το κενό…

Το δίλημμα είναι απλό: ή λαός, ή ολοκληρωτισμός. Η βία και το χάος, αν δεν έχει την λαϊκή νομιμοποίηση (όπως π.χ. είχε στην Κερατέα) θα έχει μία και μόνη κατάληξη. Ανεξαρτήτως προθέσεων και προσδοκιών, οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη-δράση-αντίδραση γίνει ερήμην του λαού (ή ενάντια στην θέλησή του) θα οδηγήσει σε περισσότερο ολοκληρωτισμό, περισσότερη χούντα, περισσότερο φασισμό. Ή ο λαός θα πάρει το πράγμα πάνω του, ή θα μας πάρει όλους ο Διάολος. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

διώξεων συνέχεια

4 συλλήψεις μετρά πλέον η αφισοκόλληση του εντάλματος καταδίωξης του χοντρού και του λιγνού μπετόβλακα. Δύο πριν τη ΔΕΘ και άλλες δύο την περασμένη εβδομάδα. Τα σχόλια του κοινού, πάντως, είναι θετικότατα. Σε μία, ζωγραφίσανε κερατάκια και μυτερά δόντια στους καταζητούμενους και γράψανε δίπλα «Σατανάδες, να σας πέσει το πουλί!».

Πάντως η αφισοκόλληση συνεχίζεται κανονικότατα, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Βόλο!

εφημερίδα Ρήξη, τ. 78, Οκτώβριος 2011

Τάσος Αναστασίου

Αφιερώνουμε την ανάρτηση αυτή στον Τάσο Αναστασίου, λαμπρό σκιτσογράφο, συνεργάτη επί χρόνια της κωλοφυλλάδας του Λαμπρακιστάν Τα Νέα, που απολύθηκε διότι... είχε «αντιπολιτευτικές τοποθετήσεις»...

Όπως λέει ο ίδιος στην επιστολή που έστειλε στην ΕΣΗΕΑ:

Το δημοσιογραφικά απαράδεκτο καθεστώς πολιτικής λογοκρισίας και φίμωσής μου επιδεινώθηκε εδώ και έξι μήνες περίπου, με τον πλήρη αποκλεισμό μου από κάθε δημοσίευση. Αυτό συνέβη όταν μου προτάθηκε ανεπισήμως να παραιτηθώ (με αποζημίωση) κι εγώ φυσικά αρνήθηκα. Έκτοτε, δεν έχει δημοσιευτεί ούτε μία από τις γελοιογραφίες που ανελλιπώς παραδίδω στη σύνταξη καθημερινά.

Ακολούθησε συνάντηση με τον κ.Μεμή (διευθυντής των Νέων), κατά την οποία μου ανακοίνωσε την απόφασή του να με απολύσει – ενώ υποστήριξε ότι οι γελοιογραφίες μου δεν δημοσιεύονται… για να συνηθίσω. Ως κύρια αιτία της επικείμενης απόλυσής μου επικαλέστηκε τους συνήθεις οικονομικούς λόγους, στη συνέχεια όμως της συζήτησής μας τόνισε ότι στις τρέχουσες συνθήκες πολιτικής έντασης δεν μπορεί η εφημερίδα να «αντέξει» αντιπολιτευτικές τοποθετήσεις.

Την συμπαράστασή μας στον Τάσο, και του ευχόμαστε να βρει καινούρια δουλειά σε κάποια άλλη εφημερίδα.